Dlaczego dzieci dają „lajki” w mediach społecznościowych: analizujemy ukryte powody
Nawigacja
Dziś lajki w mediach społecznościowych to coś w rodzaju cyfrowego „cześć” lub „jestem z tobą”. Nawet dzieci, które dopiero zaczynają korzystać z internetu, szybko uczą się, jak używać tego przycisku. Ale dlaczego to robią? Tak po prostu? Z grzeczności? A może kryje się za tym coś głębszego?
Potrzeba przynależności
Dzieci, zwłaszcza w wieku szkolnym, są bardzo wrażliwe na temat akceptacji. Klikając lajka, dziecko pokazuje: „jestem z tobą, zależy mi na tobie”. To coś w rodzaju milczącego: „Widzę cię. Jesteś dla mnie ważny”. I oczywiście same też oczekują takiej reakcji w zamian.
Wsparcie i lęk przed byciem pominiętym
Kiedy wszyscy wokół dają lajki, ich brak może być postrzegany jako złamanie niepisanych zasad komunikacji. Szczególnie wśród nastolatków, gdzie przynależność do grupy jest bardzo ważna.
Sposób na okazanie współczucia
Jeśli coś się dzieje u znajomego — choroba, trudny moment, osobiste wyznanie — dziecko może nie wiedzieć, jak zareagować. Lajk to szybki i bezpieczny sposób, by pokazać: „jestem z tobą”. To jak zastąpienie słów, gdy ich brakuje.
Znaczenie własnej „popularności”
Wcześniej czy później dziecko zaczyna traktować lajki jako formę oceny siebie — nie tylko wspierając innych, ale też oczekując wsparcia. Kliknięcie lajka daje małą satysfakcję. Czasem dzieci lajkują wszystko, po prostu z ciekawości albo dla zabawy.
Ciekawość i zwykła zabawa
Dla najmłodszych lajki to jak przycisk „podoba mi się” w zabawce. To coś w rodzaju gry — klikniesz i jest fajnie. Dzieci często lajkują wszystko po kolei, bo są ciekawe, co się stanie.
Lajk może wydawać się drobiazgiem. Ale dla dzieci może znaczyć bardzo wiele: wsparcie, chęć bycia zauważonym, potrzebę bycia „na jednej fali” z przyjaciółmi. Ważne jest, by nie oceniać, ale rozumieć. Zamiast kontrolować każdy lajk, lepiej porozmawiać z dzieckiem o jego uczuciach, relacjach i wrażeniach z komunikacji online. Dzięki temu lajki przestaną być powodem do niepokoju i staną się częścią normalnej komunikacji.